VAN MOETEN NAAR WILLEN

Het gebeurde op een morgen lang geleden, mijn jongste dochter was toen 4 jaar oud. Ik was gehaast, want moest naar mijn werk, moest de trein pakken en ga zo maar door.

Mijn dochter zei, "mama, MOET jij dan werken?" Haar hand die mij aanraakte, haar vraag die mij raakte. Deze feedback heeft me nooit meer los gelaten. Alle jaren daarna heb ik mezelf afgevraagd, MOET ik het? Of WIL ik dit ook? En waarom gebruik ik het woord moeten zoveel in mijn spreken. Ik kwam erachter dat dat een onbewuste uitlaatklep was van de druk die ik ervaarde van het vele moeten in mijn leven.

Het moeten kent ook veel lagen. Er is het moeten wat zo is omdat ik een situatie heb gecreëerd waarin ik verantwoordelijkheid heb voor een aantal activiteiten daarin. Zoals mijn werk; aan de gestelde eisen wil ik ook voldoen. En dat ik daarnaast drie kinderen had en een moeder die ik thuis verzorgde, ja daar wil ik ook aan voldoen. Natuurlijk zijn daar ook vele moetens bij. Maar ja, dat hoort erbij…

Er is ook een andere laag moeten. Een dieper moeten vanuit een te grote verantwoordelijkheid hebben voor. Deze te grote verantwoordelijkheid is mij met de paplepel ingegoten. Als kind al de verantwoordelijkheid voelen dat alle kinderen gelijkwaardig spelen bijvoorbeeld. Het moeten is zo vanzelfsprekend geworden op een dieper niveau, dat mijn vrije wil weinig ruimte meer krijgt.

We worden geboren als baby’s met een grote bereidheid, een groot willen. In de loop van de tijd, komt er een schaduw over dit willen.  Een schaduw door de opvoeding die we meemaken, of door situaties die gebeuren. Enerzijds komt in plaats van het willen iets van moeten, anderzijds iets van niet mogen. Als je dit zo leest kan je dan ook voelen dat de schaduw twee hele verschillende gevolgen heeft? Bij moeten komt er een strakheid in me, me schrap zetten, doorgaan, doorzetten, gefocust; een voorwaartse beweging. Bij niet mogen voel ik beklemming, onmacht, verdriet, angst. Het moeten doet iets met mijn denken, gefocust zijn, het niet mogen doet iets met mijn voelen. Beide, zowel het moeten als het willen, overschaduwen mijn vrije wil.

Daarom is het moeilijk om nog te voelen wat ik echt wil. Wil ik blijven samenwerken of moet ik dat van mezelf? Mag ik ook weer van alles mogen? Mag ik weer hopen dat ik fijn kan samenwonen met mijn nieuwe vriend?

In de opleidingen van EssentieCoahing staan we hierbij stil. Hoe dieper ik hierbij stil sta, hoeveel meer ruimte voel ik terug voor het diepere willen. Het antwoord is zo duidelijk uit mijzelf. JA, ik wil.

Door: May Ing Tan