Als de schoen niet meer past…

Vandaag nam ik afscheid van een groep bijzondere lieve vrouwen waarmee ik de afgelopen zeven jaar heb samengewerkt. Ik nam afscheid van mijn bedrijf; een goedlopend integer bedrijf waar ik hard voor heb gewerkt, mijn ziel en zaligheid in heb gestopt, wat me financiële ruimte en voldoening als zelfstandig ondernemer heeft gegeven, maar ook een bedrijf dat me een hoop stress en energie heeft gekost.

Ik voelde me al lang niet meer op mijn plek in dit bedrijf. Eigenlijk begon ik na mijn eerste zwangerschap te merken dat het me meer moeite kostte dan dat het voedde en blij maakte. Ik werkte hard en veel en bevond me steeds vaker op dat randje van burn-out. Ik kan veel hebben, dat wel, maar de voortdurende ervaring van spanning en stress maakte dat ik de balans kwijt was. De balans tussen wat het oplevert en wat ik erin stop. Dat had veel te maken met mijn eigen houding ten opzichte van dit werk. Ik voelde me vaak te verantwoordelijk, deed meer dan nodig was en reisde vaker naar de zaak dan van me gevraagd werd.

De keuze om te stoppen had ik al honderd keer gemaakt, maar het iedere keer niet uitgevoerd. Ik was gehecht geraakt aan wat ik had opgebouwd. En met elk voornemen om te stoppen onttrok ik mijzelf nog meer aan het bedrijf en aan de voldoening die het gaf. Ik wilde niet meer.

De wil is een krachtig iets. Iets niet willen is een sterk verzet tegen iets dat er is. Het geeft je een soort tunnelvisie en beklemming. Stagnatie. Iets willen is dan eigenlijk je verbinden met iets dat er nog niet is of je te verbinden met wat er is, maar waarmee je je nog niet verbonden had. Het begon pas weer te stromen toen ik me weer begon te verbinden met mijn passie en wat ik echt wil in het leven nu.

Een belangrijke stap en katalysator was het verdiepingsjaar van de opleiding EssentieCoaching®. Tijdens die opleiding voelde ik weer heel sterk hoe graag ik werk als coach en trainer. In verbinding met mijzelf en andere mensen. Werken op zijns-niveau. Een oude diepe wens om ook docent te worden voor deze waardevolle opleiding werd aangewakkerd en voor het einde van de opleiding werd ik uitgenodigd in het team als co-trainer.

Ik maakte ruimte om te luisteren naar het gefluister van mijn eigen behoeftes en verlangens. Ik begon te zoeken naar kopers voor mijn bedrijf. Ik voelde dat NU de tijd was gekomen om los te laten en in vertrouwen en openheid een nieuwe toekomst aan te gaan. Aan het einde van het jaar vond ik een integere passende partij om het bedrijf aan over te dragen. Iemand die met liefde en passie ondernam, zoals ik ooit was begonnen. Tegelijkertijd besloot ik om eindelijk mijn droom in vervulling te doen gaan door een Essentiereis naar Noord Thailand te organiseren twee maanden later. Binnen vier weken hadden zich 4 deelnemers aangemeld en op het laatste moment ging er nog een deelnemer mee.

Intussen kwam ik erachter dat ik zwanger was van mijn tweede kindje. Het tweede kindje waar ik lang naar had verlangd en dat nu mocht komen. Alles viel samen en tegelijk in een stroomversnelling te komen. Maar het voelde geen moment als teveel. Eerder als een natuurlijke gang van zaken waarbinnen ik me in mijn natuurlijke staat van zijn als rustpunt begaf.

De Essentiereis was als een initiatie en een belofte voor de toekomst. Hier heb ik mijn volledige potentie in een stil vertrouwen, diepe rust en weten kunnen ervaren. Dit is mijn pad. Een pad van steeds weer opnieuw mijn pad vinden tot ik het niet meer verlies. De afstemming met mijn Ziel met de Wil als belangrijke sleutel. Het pad van moeiteloosheid, want voor niets van mijn belevenissen van het afgelopen halve jaar heb ik moeite ervaren. Ik stopte met moeite doen en het kwam naar me toe. Zo heb ik het ervaren.

Wat heeft me al die jaren weerhouden heb ik mij afgevraagd... Dat waren de gedachten die ik opwierp en de controle die ik vast probeerde te houden. Onbewuste patronen waardoor ik schoenen aanhield die al lang niet meer pasten. Ik heb ze uitgedaan en loop nu een tijdje blootsvoets...

Door: Esther Landa

LIFE; Wat levert het op zo'n leiderschapstraject?

- Leiders waar je op kunt bouwen. die een rots in de branding zijn, voor zowel hun team als voor de organisatie
- Leiders die zichtbaar durven zijn. Die naar voren komen en door het vuur gaan voor de doelen waar ze voor staan.
- Leiders die ook een stapje terug durven doen, om het geheel te kunnen zien en vooruit te kijken naar de toekomst.
- Leiders die luisteren en ruimte geven, zodat ook hun medewerkers op kunnen staan en zich ontwikkelen.

Maar bovenál: leiders die stáán in het oog van de storm. Die vanuit een stevig innerlijk anker in staat zijn om in de complexiteit van alle dag rust te brengen én beweging. Die knopen doorhakken en keuzes maken met oog voor het belang van ieder die betrokken is.


Door: Cornalien Stolker

De rijkdom in jezelf

“Die avond overleden ook alle vrouwen die nog ergens in haar hadden gezeten, als matroesjka-poppen uit Pauls Russische jeugd. Het ambitieuze blonde meisje uit het stoere pioniersplaatsje, en de jonge moeder, eindeloos oefenend met haar kinderen op de paardenspringbaan naast de grote blokhut in Ohio. De zelfstandige zakenvrouw uit New Yorks high society, Ansons gelukkige echtgenote op Long Island en de Amerikaanse prinses met haar treurige geschiedenis. En, daarna, de gravin met de Russische naam die een koninklijke peettante was geworden en haar eigen vorm van geluk in elkaar had geknutseld. “

                     Uit: De Amerikaanse prinses, Annejet van der Zijl (Querido 2015)

Diversiteit in onszelf. We schreven er al eerder over. Al die verschillende persoonlijkheden en persoontjes die we met ons meedragen. De stemmetjes die vanaf onze schouder commentaar leveren. De gedachten over wie je bent en wie je moet zijn. Over anderen, de verwachtingen, de normen, de ongeschreven regels die je stelt. Én de gedachten over wat niet kan, omdat het niet bij je hoort of niet voor jou is weggelegd. Ik denk dat we het allemaal wel herkennen.

In de training LIFE staat de diversiteit in jezelf centraal. Daar beginnen we mee. Drie dagen lang is het landschap van sub-personen in jezelf onderwerp van onderzoek. Blinde vlekken worden zichtbaar, vanzelfsprekendheden komen in een ander daglicht te staan. Er word je iets duidelijk over wat en wie allemaal een rol speelt in jezelf als je aan het werk bent, als het spannend wordt of als je beslissingen neemt. Je krijgt zicht op de tegengestelde krachten in jezelf, een deel van je dat geen ruimte krijgt of een gepassioneerde kant die onderbelicht is. Op de oordelen over jezelf en anderen die sneller dan het licht de blik kleuren waarmee je de wereld om je heen beziet.

Het landschap in kaart brengen. Zonder te oordelen kijken naar hoe het is. Er hoeft niets weg, anders of beter. Je kunt pas iets veranderen als je ziet of voelt hoe het nu is. Sterker nog, het gaat misschien wel niet over veranderen, maar veeleer over verschuiven. Wat als er niks ‘anders’ hoeft te worden, maar het veeleer gaat om iets te laten groeien of ruimte te geven? Of om iets dat eigenlijk hoort bij een oud verhaal en nu niet meer zo nodig of effectief is. Dat je het dan mag loslaten.

Feitelijk gaat het erom de rijkdom in jezelf te verkennen en erkennen zodanig dat je ermee kunt werken voor de taken die je hebt, de doelen die je jezelf stelt en de verlangens over leven en liefde die in je zijn. Daarmee vergroot je jouw effectiviteit als leider. En je veelkleurigheid als mens.

Door: Cornalien Stolker

Meer over LIFE

Leiderschap in turbulente tijden

Onlangs stelde iemand mij de vraag hoe je deskundigheid van leidinggevenden vergroot bij de grote transformaties van deze tijd. Zoals bijvoorbeeld in de zorg waar alles in een paar jaar tijd compleet anders is.

Natuurlijk is er niet zomaar een kort antwoord te geven op een dergelijke vraag, maar ik denk wel dat we voor een richting aan de slag moeten met de leiders zelf. Als alles sneller gaat en de wereld om je heen steeds complexer wordt en de druk vergroot, dan moet je vanuit een ankerpunt in jezelf je rug recht houden. Overzicht houden waardoor je nieuwe wegen kunt bewandelen. Leiders van nu hebben de touwtjes niet altijd in handen, maar moeten ook dealen met wat er van buiten op hen afkomt. Omgaan met onvermogen én toch leiderschap durven nemen.

Het gaat er wellicht om de situaties te kunnen doorzien. En dat begint bij jezelf. Jung zei het al: “wie naar buiten kijkt droomt, wie naar binnen kijkt wordt wakker”.  In onze training LIFE staat die weg naar binnen centraal. Om van daaruit opnieuw naar de gegeven situatie te kijken. We zorgen voor transparantie in de binnenwereld en dat biedt inzicht in hoe je handelt in de buitenwereld. Dit doen we door steeds te zoeken naar jouw ankerpunt. In een wereld die alsmaar sneller lijkt te draaien, zit de kracht niet in nóg harder hollen, maar in durven stilstaan in het oog van de storm.  Leiders die de moed hebben hun innerlijk krachtenveld onder de loep te leggen. De eigen talenten én het onvermogen en de kwetsbaarheid. Die naar binnen durven kijken om onder ogen te zien wat hen in de weg zit.

Het voordeel van zo’n ankerpunt is dat je vermogen om aanwezig te zijn groter wordt.  Want laten we wel wezen, dat heldere aanwezig zijn, 100% bij jezelf, 100% bij de anderen, 100% in de situatie, dat krijg je niet cadeau. Daar moet werk voor gedaan worden. Geen therapeutisch graven, dat is gelukkig niet nodig. Wel een onder ogen zien, doorleven en achter je laten van de ballast van je leven. Een integratie van denken, voelen en willen én het fysieke lichaam. Dat vraagt om een ander luisteren. 

We ontwikkelden daartoe de methode van het ‘direct ervaren’. Dat is snel en effectief, hebben we gemerkt. Het geeft ruimte. In het moment; zo’n flits van inzicht en helderheid geeft opluchting en een lekker gevoel. Maar het werkelijke rendement wordt merkbaar in de maanden erna, als de integratie op verschillende niveaus steeds opnieuw plaatsvindt. Indragen noemen we dat. Dan merk je stukje bij beetje wat het echt betekent om dat ankerpunt in jezelf te vinden, om even stil te staan (al is het maar een split second) en om nieuwe – tot dan toe ondenkbare – wegen te ontsluiten.

Door: Cornalien Stolker

Meer over LIFE

Je bent zo mooi anders; diversiteit in de wereld en in onszelf.

Aanwezig zijn en blijven in een wereld vol met verschillende normen en waarden valt soms niet mee. Je ervaart dagelijks talloze normen, die van jezelf en die van anderen met wie je leeft of samenwerkt. Je wilt er aan voldoen maar raakt door aanpassing je unieke aanwezigheid kwijt. Hoe kan je dit behouden?

Het antwoord is een voor mijn leven en werk belangrijke uitgangspunt van werken vanuit diversiteit. Hans Andreus heeft voor mij de kern geraakt in zijn gedicht “Je bent zo mooi anders”. Hij verwoordt daarmee de waardering voor de uniciteit van zichzelf en de ander en in elk levend wezen. Hij waardeert en geeft ruimte aan het verschillend zijn met de ander in plaats van er eigen normen op te leggen. Anders zijn is dan niet meer het niet voldoen aan gestelde normen. Ik heb als kind geleden onder de oordelen over mijn  anders zijn. Anders zijn als  het niet voldoen aan de mij gestelde normen. Wij hebben hier allemaal op de een of andere manier last van gehad. Als we dit nader bekijken is het denken in anders zijn, en dus niet voldoen aan, de basis van alle soorten van onderdrukking.

 “Je bent zo mooi anders” en verder in het gedicht “Ik zou je nooit anders dan anders willen”. Hier uit zich waardering en gelijkwaardigheid. Ik kan hierbij ontspannen, ik voel ruimte, vrij om te zijn wie ik ben en ook de vreugde om gezien en gewaardeerd te worden precies zoals ik ben.

Onze wereld kent diversiteit in velerlei facetten. Elk mens heeft unieke kwaliteiten en potenties. Je ziele-aanwezigheid is uniek. Dit heb ik zo intens ervaren bij mijn drie dochters. Steeds bewust zijn dat ik ruimte wil geven om ieder te zien in hun unieke aanwezigheid valt niet mee. Vergelijken is zo gebeurd en daarmee een norm stellen hoe dingen horen te zijn. Ik heb geleerd om vanuit het principe van diversiteit met hen en later met groepen mensen te werken. Door de bril van diversiteit kijk je naar de ander vanuit de waardering van het verschil en tegelijkertijd vanuit verbinding met de overeenkomsten tussen jou en de ander. Het creëren van ruimte voor diversiteit biedt die nodige voorwaarden voor vertrouwdheid en gelijkwaardigheid. Een belangrijke vertrekpunt van hoe wij met mensen willen werken bij EssentieCoaching®. We noemen het in contact zijn, werken of begeleiden vanuit ooghoogte. Met een open blik kunnen kijken naar de diversiteit in onze maatschappij, in de organisaties waar we werken, in families, gezinnen en vriendschappen, biedt op macro en micro niveau  een oplossing in het verbeteren van je leiderschap en in de samenwerking.

Een grote uitdaging is om eerst vanuit deze bril van diversiteit naar je innerlijke krachtenveld te kijken. In jouzelf is ook diversiteit, als een diamant met vele facetten. Unieke kanten van jezelf verbonden met de kern van wie je bent. Het verkennen van de diverse kanten vergroot niet alleen je bewustzijn, maar maakt ook ruimte voor de verschillende kwaliteiten en onmogelijkheden die in jou zijn, zonder een waardeoordeel te hebben voor de kanten die wel goed of niet goed zijn. Je hoeft niet meer te voldoen aan je eigen norm en je mag volledig zijn wie je bent. Met alles erop en eraan. Ik mag zowel een gedreven hardwerkende vrouw zijn als ook zacht, kwetsbaar, speels of onzeker.

Door ruimte te geven aan eigen diversiteit vergroot je de mogelijkheid om ruimte te geven aan anderen vanuit ooghoogte. Daarom wijden we de eerste module van LIFE (Leiderschap vanuit Innerlijke Focus en Essentie) geheel aan dit onderwerp.

Door: May Ing Tan

Van oud naar nieuw

Nieuwjaarsdag markeert voor veel mensen het begin van goede voornemens. Meer tijd nemen voor het gezin, gezonder eten, stoppen met roken, meer van het leven genieten zijn zo van die voornemens die voorbijkomen. Zo heb ik mijzelf voorgenomen om assertiever te zijn en niet meer over mijn grenzen te (laten) gaan. Helaas stranden veel van deze plannen vaak al snel als het nieuwe jaar eenmaal gaande is. Vorig jaar had ik mij voorgenomen om weer wat meer aan yoga te gaan doen. Maar de geur van de oliebollen was amper vervlogen of ik merkte dat ik alweer was teruggegleden naar mijn oude patroon.

In zijn boek De sjamanistische weg van verlichting beschrijft psycholoog / antropoloog Alberto Viloldo het verhaal van de wandelaar die in de bergen een man tegenkomt met een vlot op zijn rug. Omdat er geen water in de buurt is vraagt hij aan de man waarom hij het vlot meezeult. En de man antwoordt dat het vlot zijn leven heeft gered toen hij in de buurt van de zee was. Lenne Gieles schrijft in haar boek Thuis: "je hebt je dikke jas nog aan omdat het gisteren zo koud was."

Hoe vaak ben je al in een nieuwe situatie maar heb je het oude nog niet los-gelaten? Viloldo raadt aan om eerst te overdenken en goed te doorvoelen wat we achterlaten voordat we naar een nieuwe fase gaan. De dood van het oude zelf. Rouwen om wat je niet meer hebt of wilt zijn. Zo laat je iets los. Alleen dan kan er sprake zijn van een wedergeboorte. Zo gaat dat in oude culturen, veelal met behulp van rituelen. Het is de sjamanistische weg.

Het afgelopen jaar heb ik afstand gedaan van voor mij belangrijke dingen. Te grote verantwoordelijkheid voor mijn gezin van herkomst. Ik heb het doorvoeld en heb het oude bewust achter me gelaten. Een mooie ritueel waarbij we de as van mijn ouders hebben uitgestrooid. Daar liet ik ook tegelijkertijd mijn te grote verantwoor-delijkheid los en heb ik een heel groot stuk vrijheid hervonden. Nu heb ik de smaak te pakken. Binnenkort ga ik het weer proberen. Weer aan de yoga. Dat wordt ongetwijfeld winst voor mijn gezondheid. Maar er gaat ook iets verloren. Ik verlies mijn comfortzone. Er zal wat minder tijd zijn voor vermaak, lezen en muziek, voor sociale contacten. Of om gewoon te luieren. Mijn dagritme wordt anders. Mijn agenda krijgt een nieuwe herhalende gebeurtenis ingepland. Oude dag-patronen moet ik loslaten. En dat ga ik doen door de dag te beginnen met het te overdenken en eens goed doorvoelen van mijn voornemen. Dit begin van de dag wordt mijn ritueel. Daarmee schep ik ruimte voor het nieuwe. Er kan een stukje nieuw 'ik' geboren worden. Zo zal ik ook het verlies van mijn oude grenzen gaan doorleven zodat ze plaats kunnen maken voor de nieuwe.

In het boek gaat het vooral over grotere veranderingen zoals volwassen worden, het huwelijk, de geboorte van je kind, scheidingen, verlies van dierbaren en het afscheid nemen van je werkende leven als je met pensioen gaat. Bij dat soort markante gebeurtenissen is het zeker de moeite waard om ze goed te doorleven. Maar ik merk dat het ook heel goed toepasbaar is op goede voornemens. Even stilstaan bij wat je verliest. Waar het je heeft gebracht. En dan loslaten met een mooi ritueel. Zo stap je schoon in het nieuwe. Zonder vlot, zonder dikke jas.

Door: Hans Mollee

Www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl

MOEITELOOS

Met een prachtige bos bloemen in de hand stond ze voor mijn deur. Om samen met me te vieren dat het haar heel goed gaat. Ze heeft een aanstelling gekregen als directeur. Waar ze zich over verwondert en waar ze het meest van geniet, is dat het zo moeiteloos gaat. “Wie heeft dit ooit gedacht? Ten eerste dat ik ooit deze functie zou krijgen en ten tweede dat ik er zo van geniet en me zo weinig druk maak om van alles en nog wat.” Ik moedig haar aan om nog meer te vertellen en om dit belangwekkende geluksmoment voluit te vieren. Ik zeg haar hoe belangrijk het ook voor mij is om deelgenoot te zijn van dit prachtig moment. Dat we in een cultuur leven waar we meer aandacht krijgen -of zelf meer aandacht nemen- voor datgene wat minder goed gaat. En dat het zo'n groot cadeau is als iemand speciaal naar me toe komt om dit met me te delen.

We staan stil bij wat moeiteloos betekent. Het is niet dat er geen problemen zijn en zij in een ideale organisatie terecht gekomen is. Er is werkdruk, genoeg projecten die goed en op tijd gedaan moeten worden. Genoeg moeilijke beslissingen die genomen moeten worden. Net als op alle andere werkplekken. Het moeiteloze blijkt het effect van een bewustzijnsproces waardoor ze in staat is om vanuit haar midden - haar essentie en haar bestuurskracht - te handelen. En dat is niet moeiteloos. Het is zelfs een kunst om bij een moeilijke uitdaging van het leven je bestuurskracht te behouden.

Lukt het je wel dan is het gevolg daarvan dat je midden in de storm van het leven toch in je comfortzone kan blijven. Er is een mooie uitdrukking voor deze staat van zijn (Sara Lee): “Nestel je in je bestaan en ontspan…” Als een vogel in haar nest of een vos in zijn hol. Je voelt geborgenheid in je eigen bestaan, waar in je kunt ontspannen en de wereld tegemoet kunt treden. Ook de moeilijke gesprekken.

“Mensen werken graag met me. Ik moest een klus klaren waarvoor ik anderen nodig had. Ik stuurde een mail en ik kreeg tien positieve reacties. Ik voel de ontspanning waardoor het lijkt alsof ik uit de lucht pluk welke vragen ik moet stellen, welke beslissingen ik moet nemen”. Maar het is natuurlijk niet uit de lucht plukken, want daarin zit het niet. Het zit in je eigen vastberadenheid, je eigen overzicht, daadkracht. Intuïtief en helder wetend. In contact met haar Zelf en daardoor met anderen die ze daar tegenkomt.

Hoe meer ze als directeur ontspant, hoe meer de organisatie zich ontspant. Zelfs de klanten merken het op.

Sinds deze ontmoeting vier dagen geleden glunder ik als ik aan deze ontmoeting denk.

Door: May Ing Tan

www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl

De juiste spanning - door Lenne Gieles

Let it settle itself dear….

Charlotte Selver

Toen ik 25 jaar geleden dit werk begon was er een deelnemer in de cursus ‘Intuïtie, je eigen wijze’ die me vroeg: “Wat doen we hier eigenlijk, we zijn alleen maar diep aan het ontspannen”. Ik had toen nog niet de ervaring van nu dat het, net als bij een snaarinstrument, in essentie gaat om de juiste spanning. Als de snaar te slap is bungelt de snaar en komt er geen toon; te strak kan de snaar knappen, is de toon uit balans en te hoog. Later toen ik een Ierse harp leerde bespelen merkte ik dat - wilde ik kunnen beginnen - dagelijks alle snaren opnieuw gestemd moesten worden. Zo kun je ons systeem vergelijken met een klinkend instrument waarvan de snaren heel precies op elkaar zijn afgestemd: niet te strak en niet te los. De harp leerde me om mijn eigen systeem beter te gaan beluisteren en mijn ‘snaar’ precies gestemd te houden. Ik voelde dat als een belangrijke fase die me leerde precies op het scherp van de snede te leven: de juiste inspanning in ontspanning en openheid. Of, zoals Zen leert: Niet-doen terwijl je doet. Het woord ‘stemming’ drukt letterlijk uit dat ook je gevoelsleven nauw samenhangt met het ‘stemmen’ van jezelf: te strak ervaar je sterke concentratie van kracht die kan leiden tot hardheid en agressie. Te los komt er een veelheid aan indrukken bij je binnen en kan er depressie, te grote kwetsbaarheid, angst en een gevoel van machteloosheid ontstaan. Het juiste midden geeft direct een andere stemming. Je ervaart dan een lichtheid en zachte kracht waarbij je zowel helderheid als diepte ervaart. Een mannelijke deelnemer aan de training verwoordt het zo:

Ik besef dat ik meestal te slap ben, te afwachtend, afhankelijk ook. Ik geef daarmee het initiatief uit handen en ben niet scherp genoeg op mijn werk. Nu span ik mezelf letterlijk iets aan en dan voel ik me direct vitaler en beter in staat om leiding te geven  Ook in mijn relatie begin ik de irritaties van mijn vrouw te begrijpen. Ik neem nu ook in ons gezin mijn verantwoordelijkheid zodat zij haar ontvankelijke kant meer kan inzetten. Ik zie haar vrolijker en meer tevreden worden.

De juiste spankracht heeft dus - net als bij een snaar - wel degelijk nut: het brengt je steviger in de materie. Ieder mens heeft die weg af te leggen van in zijn lichaam komen en binnen die beperking ontdekken dat je meer bent dan deze vorm. In die zin zijn aangespannen spieren nuttig: ze helpen je om in de vormwereld binnen te gaan. Je voelt je er krachtig door. Als je bijvoorbeeld je grens duidelijk aangeeft geeft dat je energie en voel je je eigen energie als duidelijk, krachtig en recht. Onnodige en onbewuste spanningen echter kosten je energie en belemmeren contact in je relaties. Zodra je ontspant kun je de ‘flow’  weer voelen.

Ken Wilber noemt dit in de vorm komen: involutie, verdichting. Spanning verwijdert je van je oorsprong maar brengt je dieper in de vormwereld. Aanspannen van je systeem helpt dus ook bij het vormen van je persoonlijkheid of ‘ik’. Ontspanning brengt je weer dichter bij je oorsprong en helpt je te verruimen voorbij je persoonlijkheid wat Ken Wilber evolutie of verlichting noemt. In dit licht is het nodig om goed te kijken wat je nodig hebt: meer vorm, verdichting, stevigheid of juist meer openheid, ontspanning en overgave. Een te zwak ‘ík’ kan bij teveel ontspanning in de war raken; een te strak ‘ik’ is gewend geraakt aan de controle en kan zich niet in een keer openen.

Levenslicht is er altijd; het is uit zichzelf stralend en je hoeft er dus niets voor te ‘doen’. Je zou als mens dus eigenlijk nooit levenslust en energie te kort hoeven komen. Zelfonderzoek en meditatie helpen je om te zien waar je dit levenslicht tegenhoudt. Je kunt door bewust te voelen en te luisteren je automatische spanningen opsporen en loslaten. In het aandachtig waarnemen merk je waar je jezelf teveel samentrekt, waar je verkrampt bent geraakt. Bij iedere spanning die je opmerkt en loslaat, lost een onbewuste identificatie op: een vastleggen van wie je denkt te zijn. Je verzamelde namelijk allerlei zelfbeelden om iets te leren en om te overleven en vormde zo een vastomlijnd ego.

www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl

Rust vinden

Vorige week vertelde een deelnemer in een training hoe hij een cursus bergbeklimmen had gevolgd. Het was een korte cursus geweest, een dag of zeven. "Ik was zo gefocust, ik was totaal relaxed daarna", vertelde hij enthousiast terwijl hij prachtige foto's van een besneeuwde berghelling liet zien. In de pauze die volgde hoorde ik wel drie mensen aan hem vragen waar hij die cursus had gevolgd en of hij een linkje kon doorsturen. Relaxed in een week, dat wil iedereen wel.

Steeds vaker komt de vraag naar 'rust' voor in het lijstje leerdoelen dat deelnemers zich stellen voor de trainingen die ik geef. Zou ik ze een paar jaar geleden vriendelijk hebben gezegd dat dit een prima bijvangst is voor een training, maar niet een doel op zich, nu doe ik dat allang niet meer. Voor veel leidinggevenden is de rust kunnen bewaren in de hectiek van alledag een belangrijke voorwaarde om hun werk goed te doen. De enorme toeloop op Mindfulness cursussen, niet alleen door particulieren, maar juist ook door werknemers bevestigt die trend.

We doen wel eens een oefening in onze trainingen waarin we de deelnemers in een grote kring opstellen. Iedereen krijgt de opdracht om zo snel en gericht mogelijk naar de overkant te gaan. Dat levert vaak een hoop geharrewar op in het midden, maar iedereen is toch vrij snel -en gestrest, dat wel - aan de overkant. Vervolgens doen we dezelfde oefening. Nu echter vragen we iedereen om voordat ze gaan lopen de stilte op te zoeken in zichzelf. We hebben dan al diverse oefeningen gedaan om de stilte in jezelf te ervaren. De eerste paar keren waren we nog verbaasd over het resultaat, nu weten we het gewoon; mensen lopen deze tweede keer rustig naar de overkant, zonder stress en zonder geharrewar in het midden. Ze bereiken hun doel significant sneller dan de eerste keer. Elke keer opnieuw.

Zelf merk ik het ook. De hoeveelheid werk die ik nu verzet, had ik een paar jaar geleden niet aangekund. Natuurlijk ben ik regelmatig moe, maar ook het recupereren gaat veel sneller. Ik weet waar mijn energie-lekken zitten, wat me helpt om bij te tanken en meestal is binnen een dag de ergste vermoeidheid weer verdwenen. Daar heb ik geen dure vakanties of langdurige time-out voor nodig. Het is niet zozeer een trukendoosje die me helpt om dit te bereiken. Ik kan hier dan ook niet een heel mooi lijstje van "wat te doen bij.." produceren. Het is vooral het bewustzijn van mijn eigen gedachten dat me geholpen heeft om hier te komen. In de Opleiding EssentieCoaching heb ik geleerd om dat bewustzijn te vergroten. Het gaat daarin niet meer zozeer om "momenten van stilte" te creëren, door bijvoorbeeld meditatie, hoewel ook dat zeker behulpzaam is. Maar veeleer gaat het om stil in jezelf te blijven, ook als er drukte is. En om weer snel terug te keren naar de rust als je het even kwijtraakt. 

Het is als muziek die zowel een stille grondtoon en een melodie in zich draagt. Het is een mooie metafoor om het allebei na te streven. Gewoon je werk doen in de drukte en hectiek van alledag en tegelijkertijd een grondtoon van stilte in jezelf bewaren. Zonder grondtoon is de muziek schril en zenuwachtig. Zonder muziek is de grondtoon saai en irritant. Maar samen vormen ze een prachtig muziekstuk.

 http://www.essentiecoachinginbedrijf.nl/leergang-leiderschap-info/

www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl