Wacht even...

Steeds vaker hoor ik van mensen om me heen dat ze last hebben van een erg wisselvallig energieniveau. Wim bijvoorbeeld zegt het zo: "Of ik voel me goed in mijn vel zitten, met zin in van alles, of ik val terug in te moe zijn, niemand willen zien, alles teveel vinden...". Ik herken dit zelf goed. Vooral als ik volop in actie ben merk ik vaker op dat ik er in het vuur van mijn enthousiasme ‘uit’ ben. Op zo'n moment overheers ik - zonder het op te merken - het natuurlijke tempo dat mijn lichaam aankan. Ik vermoed dat dit de oorzaak is van mijn regelmatig terugkerende energietekort. 

Bij mij werkt het om tijdens zo'n dip diep in mijn lichaamsgevoel te duiken. Je kunt jezelf door je aandacht diep in je lichaam nestelen en binnen blijven. Je brengt dan je aandacht en licht in je lichaam tot je feedback van binnenuit gaat ontvangen. Dat kan zijn warmte, frisheid, ruimte of een gevoel van rust. Zo laad je je accu weer op en die zit kennelijk toch in de cellen van je lijf in verbinding met een dieper zelf. Ik word er vrolijk en rustig door en tegelijk meer energetisch opgeladen. Het tempo van mijn bewustzijn is erg snel en dat voelt heerlijk, maar mijn lijf wil er wel bij blijven horen.

Een collega van me, heeft hierbij de woorden ’wacht even’ als reminder voor zichzelf. Ze zegt hierover: "De woorden 'wacht even' herkent mijn lichaam ondertussen. Ik voel dan een heel kleine achterwaartse beweging en ga daadwerkelijk iets meer met mijn aandacht naar mijn rugkant. Hiermee voel ik me completer en luister ik beter naar mezelf. Mijn schouders laten los en er ontstaat ruimte. Dit alles neemt heel weinig tijd en voor mij werkt het heel sterk."

Dit ene zinnetje is ook voor mij heel bruikbaar gebleken omdat het direct een beroep doet op mijn gezonde, natuurlijke tempo en de versnelling een halt toeroept. Net even dat stapje terug doen als ik weer te hard ga en de ontspannen warmte in mijn lijf kwijtraak. Bij ‘wacht even’ ga ik weer waarnemen in plaats van door te gaan met doorgaan en overzie ik de situatie beter. Ik blijf erin in plaats van er uit te vliegen.

Zo kun je vooral in situaties met voor jou bekende valkuilen een te snelle reactie vermijden door even te wachten. Te snel 'ja' zeggen op een verzoek bijvoorbeeld, terwijl je eigenlijk te moe bent of geen zin hebt. Je zorgt dan zelf voor het behouden van ontspanning en ruimte bij activiteit en bij moeilijke en stressvolle situaties. Maar ook bij harde woorden of verwijten van mensen die je heel nabij zijn kan het helpen om niet direct in een schrikreactie te belanden; onbegrip triggert oude delen die nog in je sluimeren en die roepen een directe afweer op. Die afweer kun je langzaam omzetten in een bewuste daad van het willen ervaren van wat er nu in je gebeurt. Je lijf, je gevoel, je denken en je willen blijven dan samenwerken: deze pas op de plaats maakt dat je jezelf bij elkaar houdt. In plaats van je direct te verzetten laat je los en blijf je luisterend. Je gaat jezelf niet uitleggen aan de ander, maar kiest ervoor om eerst in jezelf te voelen. 

Wat gebeurt er met je als je alles laat zijn zoals het is? Als je luistert en tegelijk voelend blijft in je lichaam? De korte pauze ondermijnt al de strategieën die je hebt opgebouwd en brengt je onmiddellijk in het hier en nu van deze situatie. Op zo'n moment stop je niet langer al je energie in verzet, moeite doen, gelijk willen hebben, verdedigen. Weerstand kost je heel veel energie. De energie blijft nu bij jezelf, terwijl je tegelijkertijd nieuwsgierig waarneemt wat de buitenwereld nu weer in je teweeg brengt. Je bent dan niet zozeer vrij van....de situatie of de ander, maar vrij in....jezelf. Een stille binnenwereld is en blijft aanwezig en is stevig geankerd in je lichaam.

Het is mijn ervaring dat ik door deze pauze in de tijd, zelf open kan blijven en de ander ook beter kan horen en aanvoelen. De ander voelt zich op zijn beurt ook weer meer gehoord door mij. Dat wil niet zeggen dat ik hiermee minder spontaan ben; mijn woorden zijn juist meer doorleefd en gevoeld en dus ook echter dan een directe respons. Simpeler kan haast niet en toch maakt dit kleine stapje terug voor mij een wereld van verschil.

Door: Lenne Gieles

MOEITELOOS

Met een prachtige bos bloemen in de hand stond ze voor mijn deur. Om samen met me te vieren dat het haar heel goed gaat. Ze heeft een aanstelling gekregen als directeur. Waar ze zich over verwondert en waar ze het meest van geniet, is dat het zo moeiteloos gaat. “Wie heeft dit ooit gedacht? Ten eerste dat ik ooit deze functie zou krijgen en ten tweede dat ik er zo van geniet en me zo weinig druk maak om van alles en nog wat.” Ik moedig haar aan om nog meer te vertellen en om dit belangwekkende geluksmoment voluit te vieren. Ik zeg haar hoe belangrijk het ook voor mij is om deelgenoot te zijn van dit prachtig moment. Dat we in een cultuur leven waar we meer aandacht krijgen -of zelf meer aandacht nemen- voor datgene wat minder goed gaat. En dat het zo'n groot cadeau is als iemand speciaal naar me toe komt om dit met me te delen.

We staan stil bij wat moeiteloos betekent. Het is niet dat er geen problemen zijn en zij in een ideale organisatie terecht gekomen is. Er is werkdruk, genoeg projecten die goed en op tijd gedaan moeten worden. Genoeg moeilijke beslissingen die genomen moeten worden. Net als op alle andere werkplekken. Het moeiteloze blijkt het effect van een bewustzijnsproces waardoor ze in staat is om vanuit haar midden - haar essentie en haar bestuurskracht - te handelen. En dat is niet moeiteloos. Het is zelfs een kunst om bij een moeilijke uitdaging van het leven je bestuurskracht te behouden.

Lukt het je wel dan is het gevolg daarvan dat je midden in de storm van het leven toch in je comfortzone kan blijven. Er is een mooie uitdrukking voor deze staat van zijn (Sara Lee): “Nestel je in je bestaan en ontspan…” Als een vogel in haar nest of een vos in zijn hol. Je voelt geborgenheid in je eigen bestaan, waar in je kunt ontspannen en de wereld tegemoet kunt treden. Ook de moeilijke gesprekken.

“Mensen werken graag met me. Ik moest een klus klaren waarvoor ik anderen nodig had. Ik stuurde een mail en ik kreeg tien positieve reacties. Ik voel de ontspanning waardoor het lijkt alsof ik uit de lucht pluk welke vragen ik moet stellen, welke beslissingen ik moet nemen”. Maar het is natuurlijk niet uit de lucht plukken, want daarin zit het niet. Het zit in je eigen vastberadenheid, je eigen overzicht, daadkracht. Intuïtief en helder wetend. In contact met haar Zelf en daardoor met anderen die ze daar tegenkomt.

Hoe meer ze als directeur ontspant, hoe meer de organisatie zich ontspant. Zelfs de klanten merken het op.

Sinds deze ontmoeting vier dagen geleden glunder ik als ik aan deze ontmoeting denk.

Door: May Ing Tan

www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl

Rust vinden

Vorige week vertelde een deelnemer in een training hoe hij een cursus bergbeklimmen had gevolgd. Het was een korte cursus geweest, een dag of zeven. "Ik was zo gefocust, ik was totaal relaxed daarna", vertelde hij enthousiast terwijl hij prachtige foto's van een besneeuwde berghelling liet zien. In de pauze die volgde hoorde ik wel drie mensen aan hem vragen waar hij die cursus had gevolgd en of hij een linkje kon doorsturen. Relaxed in een week, dat wil iedereen wel.

Steeds vaker komt de vraag naar 'rust' voor in het lijstje leerdoelen dat deelnemers zich stellen voor de trainingen die ik geef. Zou ik ze een paar jaar geleden vriendelijk hebben gezegd dat dit een prima bijvangst is voor een training, maar niet een doel op zich, nu doe ik dat allang niet meer. Voor veel leidinggevenden is de rust kunnen bewaren in de hectiek van alledag een belangrijke voorwaarde om hun werk goed te doen. De enorme toeloop op Mindfulness cursussen, niet alleen door particulieren, maar juist ook door werknemers bevestigt die trend.

We doen wel eens een oefening in onze trainingen waarin we de deelnemers in een grote kring opstellen. Iedereen krijgt de opdracht om zo snel en gericht mogelijk naar de overkant te gaan. Dat levert vaak een hoop geharrewar op in het midden, maar iedereen is toch vrij snel -en gestrest, dat wel - aan de overkant. Vervolgens doen we dezelfde oefening. Nu echter vragen we iedereen om voordat ze gaan lopen de stilte op te zoeken in zichzelf. We hebben dan al diverse oefeningen gedaan om de stilte in jezelf te ervaren. De eerste paar keren waren we nog verbaasd over het resultaat, nu weten we het gewoon; mensen lopen deze tweede keer rustig naar de overkant, zonder stress en zonder geharrewar in het midden. Ze bereiken hun doel significant sneller dan de eerste keer. Elke keer opnieuw.

Zelf merk ik het ook. De hoeveelheid werk die ik nu verzet, had ik een paar jaar geleden niet aangekund. Natuurlijk ben ik regelmatig moe, maar ook het recupereren gaat veel sneller. Ik weet waar mijn energie-lekken zitten, wat me helpt om bij te tanken en meestal is binnen een dag de ergste vermoeidheid weer verdwenen. Daar heb ik geen dure vakanties of langdurige time-out voor nodig. Het is niet zozeer een trukendoosje die me helpt om dit te bereiken. Ik kan hier dan ook niet een heel mooi lijstje van "wat te doen bij.." produceren. Het is vooral het bewustzijn van mijn eigen gedachten dat me geholpen heeft om hier te komen. In de Opleiding EssentieCoaching heb ik geleerd om dat bewustzijn te vergroten. Het gaat daarin niet meer zozeer om "momenten van stilte" te creëren, door bijvoorbeeld meditatie, hoewel ook dat zeker behulpzaam is. Maar veeleer gaat het om stil in jezelf te blijven, ook als er drukte is. En om weer snel terug te keren naar de rust als je het even kwijtraakt. 

Het is als muziek die zowel een stille grondtoon en een melodie in zich draagt. Het is een mooie metafoor om het allebei na te streven. Gewoon je werk doen in de drukte en hectiek van alledag en tegelijkertijd een grondtoon van stilte in jezelf bewaren. Zonder grondtoon is de muziek schril en zenuwachtig. Zonder muziek is de grondtoon saai en irritant. Maar samen vormen ze een prachtig muziekstuk.

 http://www.essentiecoachinginbedrijf.nl/leergang-leiderschap-info/

www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl

Wacht even

Steeds vaker hoor ik van mensen om me heen dat ze last hebben van een erg wisselvallig energieniveau. Wim bijvoorbeeld zegt het zo: "Of ik voel me goed in mijn vel zitten, met zin in van alles, of ik val terug in te moe zijn, niemand willen zien, alles teveel vinden..."  Ik herken dit zelf goed. Vooral als ik volop in actie ben merk ik vaker op dat ik er in het vuur van mijn enthousiasme ‘uit’ ben. Op zo'n moment overheers ik - zonder het op te merken - het natuurlijke tempo dat mijn lichaam aankan. Ik vermoed dat dit de oorzaak is van mijn regelmatig terugkerende energie tekort. Bij mij werkt het om tijdens zo'n dip diep in mijn lichaamsgevoel te duiken. Je kunt jezelf door je aandacht diep in je lichaam nestelen en binnen blijven. Je brengt dan je aandacht en licht in je lichaam tot je feedback van binnenuit gaat ontvangen. Dat kan zijn warmte, frisheid, ruimte of een gevoel van rust. Zo laad je je accu weer op en die zit kennelijk toch in de cellen van je lijf in verbinding met een dieper zelf. Ik wordt er vrolijk en rustig door en tegelijk meer energetisch opgeladen. Het tempo van mijn bewustzijn is erg snel en dat voelt heerlijk, maar mijn lijf wil er wel bij blijven horen.

Een collega van me, heeft hierbij de woorden ’wacht even’ als reminder voor zichzelf. Ze zegt hierover: "De woorden ' wacht even' herkent mijn lichaam ondertussen. Ik voel dan een heel kleine achterwaartse beweging en ga daadwerkelijk iets meer met mijn aandacht naar mijn rugkant. Hiermee voel ik me completer en luister ik beter naar mezelf. Mijn schouders laten los en er ontstaat ruimte. Dit alles neemt heel weinig tijd en voor mij werkt het heel sterk."

Dit ene zinnetje is ook voor mij heel bruikbaar gebleken omdat het direct een beroep doet op mijn gezonde, natuurlijke tempo en de versnelling een halt toeroept. Net even dat stapje terugdoen als ik weer te hard ga en de ontspannen warmte in mijn lijf kwijtraak. Bij ‘wacht even’ ga ik weer waarnemen in plaats van door te gaan met doorgaan. Ik overzie de situatie beter. Ik blijf erin, in plaats van er uit te vliegen.

Zo kun je vooral in situaties met voor jou bekende valkuilen een te snelle reactie vermijden door even te wachten. Te snel 'ja' zeggen op een verzoek bijvoorbeeld, terwijl je eigenlijk te moe bent of geen zin hebt. Je zorgt dan zelf voor het behouden van ontspanning en ruimte bij activiteit en bij moeilijke en stressvolle situaties. Maar ook bij harde woorden of verwijten van mensen die je heel nabij zijn kan het helpen om niet direct in een schrikreactie te belanden; onbegrip triggert oude delen die nog in je sluimeren en die roepen een directe afweer op. Die afweer kun je langzaam omzetten in een bewuste daad van het willen ervaren van wat er nu in je gebeurt. Je lijf, je gevoel, je denken en je willen blijven dan samenwerken: deze pas op de plaats maakt dat je jezelf bij elkaar houdt. In plaats van je direct te verzetten laat je los en blijf je luisterend. Je gaat jezelf niet uitleggen aan de ander, maar kiest ervoor om eerst in jezelf te voelen. Wat gebeurt er met je als je alles laat zijn zoals het is? Als je luistert en tegelijk voelend blijft in je lichaam? De korte pauze ondermijnt al de strategieën die je hebt opgebouwd en brengt je onmiddellijk in het hier en nu van deze situatie. Op zo'n moment stop je niet langer al je energie in verzet, moeite doen, gelijk willen hebben, verdedigen. Weerstand kost je heel veel energie. De energie blijft nu bij jezelf, terwijl je tegelijkertijd nieuwsgierig waarneemt wat de buitenwereld nu weer in je teweeg brengt. Je bent dan niet zozeer vrij van de situatie of de ander, maar vrij in jezelf. Een stille binnenwereld is en blijft aanwezig en is stevig geankerd in je lichaam.

Het is mijn ervaring dat ik door deze pauze in de tijd, zelf open kan blijven en de ander ook beter kan horen en aanvoelen. De ander voelt zich op zijn beurt ook weer meer gehoord door mij. Dat wil niet zeggen dat ik hiermee minder spontaan ben; mijn woorden zijn juist meer doorleefd en gevoeld en dus ook echter dan een directe respons. Simpeler kan haast niet en toch maakt dit kleine stapje terug voor mij een wereld van verschil.

Lenne Gieles 

www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl