Eruit klimmen

Ik vermoed dat iedereen wel periodes kent waar je 'Het' kwijt bent; een periode waarin je last hebt van jezelf, je tegenstrijdige geest, je gekwetstheid, je oververmoeidheid. Zo'n periode kan soms zo lang duren dat de wanhoop toestaat. Wanneer je het aangaat met jezelf, merk je dat ook hier weer een nieuw inzicht en een nieuwe levensimpuls in schuilgaat. Het dringt zich in je op via onlustgevoelens, via onrust, strijd en klachten in je lichaam. Meestal zijn het je directe relaties die je zo uit je comfortzone weghalen. Vriendschap en liefde schudden je wakker en spiegelen je heel precies in hoeverre je nog af staat van liefde. Het sjoemelen, zwijgen, vermijden van contact en jezelf beter voordoen lijkt extra op te vallen in je relaties. Die nodigen je uit tot echtheid, nabijheid en waarheid. Wanneer je relaties in dienst staan van het wederzijds aangaan van bewustzijn zullen de vermijdingspatronen duidelijk worden en word je uitgenodigd tot echtheid en het verzachten van je hart.

Annieke die in een scheiding zit verwoordt het zo:

         

In de stilte lost eindelijk de frustratie en de boosheid op waar ik deze zomer in heb vast gezeten. Ze komt als een diepe zucht van letterlijke verlichting in me. Alles stopt - alle boze woorden en gedachten die ik nog in me heb - ze zijn niets. Er is geen gelijk, er is geluk en dat ga ik zelf weer opduiken vanuit mijzelf. Alle gedoe rond relatie - wel of niet - laat los en ik geef me over. Wat een opluchting na alle strijd, gekwetstheid en pijn. Oké, ik ga deze les weer tot me nemen en mezelf weer in de juiste baan brengen, namelijk naar mijzelf toe. Nu ben ik gelukkig weer voelend en open en bereid om nog dieper in mezelf toe te staan wat echt is. Gek genoeg voel ik me nu vol liefde. Ik zie nu duidelijk voor me wat ik wil: zo wil ik zijn.

Annieke laat zien dat ze in de terugkeer naar zichzelf de liefde in haar hart weer kan voelen. Deze zelf-liefde kun je met of zonder relatie ervaren, het is de grondstof van het universum, het is wat je zelf bent. Deze universele liefde voelt aan als een zachte gouden mist die alles in zich opneemt en omhult met glans en levendigheid, overal in doordringend. Het terugvinden van je aandacht naar je stille binnenwereld is heel radicaal: letterlijk wortel je jezelf door bewust terug te keren in je eigen bestaansgrond. Wat een geluk!

Door: Lenne Gieles

Van oud naar nieuw

Nieuwjaarsdag markeert voor veel mensen het begin van goede voornemens. Meer tijd nemen voor het gezin, gezonder eten, stoppen met roken, meer van het leven genieten zijn zo van die voornemens die voorbijkomen. Zo heb ik mijzelf voorgenomen om assertiever te zijn en niet meer over mijn grenzen te (laten) gaan. Helaas stranden veel van deze plannen vaak al snel als het nieuwe jaar eenmaal gaande is. Vorig jaar had ik mij voorgenomen om weer wat meer aan yoga te gaan doen. Maar de geur van de oliebollen was amper vervlogen of ik merkte dat ik alweer was teruggegleden naar mijn oude patroon.

In zijn boek De sjamanistische weg van verlichting beschrijft psycholoog / antropoloog Alberto Viloldo het verhaal van de wandelaar die in de bergen een man tegenkomt met een vlot op zijn rug. Omdat er geen water in de buurt is vraagt hij aan de man waarom hij het vlot meezeult. En de man antwoordt dat het vlot zijn leven heeft gered toen hij in de buurt van de zee was. Lenne Gieles schrijft in haar boek Thuis: "je hebt je dikke jas nog aan omdat het gisteren zo koud was."

Hoe vaak ben je al in een nieuwe situatie maar heb je het oude nog niet los-gelaten? Viloldo raadt aan om eerst te overdenken en goed te doorvoelen wat we achterlaten voordat we naar een nieuwe fase gaan. De dood van het oude zelf. Rouwen om wat je niet meer hebt of wilt zijn. Zo laat je iets los. Alleen dan kan er sprake zijn van een wedergeboorte. Zo gaat dat in oude culturen, veelal met behulp van rituelen. Het is de sjamanistische weg.

Het afgelopen jaar heb ik afstand gedaan van voor mij belangrijke dingen. Te grote verantwoordelijkheid voor mijn gezin van herkomst. Ik heb het doorvoeld en heb het oude bewust achter me gelaten. Een mooie ritueel waarbij we de as van mijn ouders hebben uitgestrooid. Daar liet ik ook tegelijkertijd mijn te grote verantwoor-delijkheid los en heb ik een heel groot stuk vrijheid hervonden. Nu heb ik de smaak te pakken. Binnenkort ga ik het weer proberen. Weer aan de yoga. Dat wordt ongetwijfeld winst voor mijn gezondheid. Maar er gaat ook iets verloren. Ik verlies mijn comfortzone. Er zal wat minder tijd zijn voor vermaak, lezen en muziek, voor sociale contacten. Of om gewoon te luieren. Mijn dagritme wordt anders. Mijn agenda krijgt een nieuwe herhalende gebeurtenis ingepland. Oude dag-patronen moet ik loslaten. En dat ga ik doen door de dag te beginnen met het te overdenken en eens goed doorvoelen van mijn voornemen. Dit begin van de dag wordt mijn ritueel. Daarmee schep ik ruimte voor het nieuwe. Er kan een stukje nieuw 'ik' geboren worden. Zo zal ik ook het verlies van mijn oude grenzen gaan doorleven zodat ze plaats kunnen maken voor de nieuwe.

In het boek gaat het vooral over grotere veranderingen zoals volwassen worden, het huwelijk, de geboorte van je kind, scheidingen, verlies van dierbaren en het afscheid nemen van je werkende leven als je met pensioen gaat. Bij dat soort markante gebeurtenissen is het zeker de moeite waard om ze goed te doorleven. Maar ik merk dat het ook heel goed toepasbaar is op goede voornemens. Even stilstaan bij wat je verliest. Waar het je heeft gebracht. En dan loslaten met een mooi ritueel. Zo stap je schoon in het nieuwe. Zonder vlot, zonder dikke jas.

Door: Hans Mollee

Www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl