Aanwezig zijn bij wat je doet

“Maám, luister je wel naar me?”

Hoe vaak ben je je ervan bewust dat je niet echt aanwezig bent in contact. Of in de taken die je doet. Je holt van het ene naar het andere, maakt keuzes, neemt beslissingen en luistert soms maar half. Het put je uit om zo te leven en bevredigt zelden.

Het is een belangrijk onderdeel van EssentieCoaching® om je te trainen in aanwezig zijn. Om bij alles wat je doet voeling te houden met jezelf, met wat er in je binnenwereld leeft én je tegelijkertijd te verbinden met je omgeving, met het werk dat je doet of de mensen waar je mee verkeert. Zo aanwezig zijn is natuurlijk geen constante; er gebeurt voortdurend van alles dat je ‘uit het lood’ haalt. Steeds makkelijker en sneller de weg terug vinden naar die staat van bewuste aanwezigheid lukt daarentegen wel.

Een belangrijk uitgangspunt in ons werken met EssentieCoaching® is dat we allemaal niet alleen een persoonlijkheid hebben maar ook een ziel. Die ziel is ruimer dan de persoonlijkheid; een eigen verfijnde energie die ieder van ons uitstraalt. Ook zonder dat we ons ervan bewust zijn nemen we elkaar waar op ziele-niveau. Als we verliefd worden of iemand aardig vinden, als we de potentie in een ander zien, als we ons veilig voelen bij een ander. Soms ook merk je dat er iets is dat de ziele-energie van een ander aan het zicht onttrekt; een overtuiging, een taboe, onrust of pijn. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor de ander, maar ook voor jezelf.

Het vraagt zelfonderzoek en oefening om je weer te verbinden met die eigen ziel-energie. Want voor ieder van ons geldt dat er delen van jezelf aan het oog onttrokken zijn. Omdat het niet kon en mocht toen je klein was bijvoorbeeld. Door angst of trauma. Door overtuigingen die je ergens onderweg hebt opgedaan.

Door jouw eigen afweer in de ogen te kijken, de pijn uit het verleden te doorvoelen en je open te stellen voor dat wat er daarachter beschikbaar komt, gaat je energie weer stromen. Alsof de mist optrekt. Een ontspanning, een zucht. “Oh ja, ik ben er nog. Sterker nog, ik kan vanuit een innerlijke ontspanning aanwezig blijven in de situatie. Zonder angst of verkramping ontvankelijk zijn voor wat zich aandient. Omdat ik de verbinding kan maken tussen wat er in mezelf voelbaar is en dat wat er om me heen gebeurt.” 

En dan merk je soms dat juist door jouw persoonlijke aanwezigheid de anderen ook meer naar voren komen. Dat ook zij ontspannen en zich laten zien. Zo wekt jouw aanwezigheid die van een ander.

Door Cornalien Stolker. 

Bussum, 23 februari 2016

Van oud naar nieuw

Nieuwjaarsdag markeert voor veel mensen het begin van goede voornemens. Meer tijd nemen voor het gezin, gezonder eten, stoppen met roken, meer van het leven genieten zijn zo van die voornemens die voorbijkomen. Zo heb ik mijzelf voorgenomen om assertiever te zijn en niet meer over mijn grenzen te (laten) gaan. Helaas stranden veel van deze plannen vaak al snel als het nieuwe jaar eenmaal gaande is. Vorig jaar had ik mij voorgenomen om weer wat meer aan yoga te gaan doen. Maar de geur van de oliebollen was amper vervlogen of ik merkte dat ik alweer was teruggegleden naar mijn oude patroon.

In zijn boek De sjamanistische weg van verlichting beschrijft psycholoog / antropoloog Alberto Viloldo het verhaal van de wandelaar die in de bergen een man tegenkomt met een vlot op zijn rug. Omdat er geen water in de buurt is vraagt hij aan de man waarom hij het vlot meezeult. En de man antwoordt dat het vlot zijn leven heeft gered toen hij in de buurt van de zee was. Lenne Gieles schrijft in haar boek Thuis: "je hebt je dikke jas nog aan omdat het gisteren zo koud was."

Hoe vaak ben je al in een nieuwe situatie maar heb je het oude nog niet los-gelaten? Viloldo raadt aan om eerst te overdenken en goed te doorvoelen wat we achterlaten voordat we naar een nieuwe fase gaan. De dood van het oude zelf. Rouwen om wat je niet meer hebt of wilt zijn. Zo laat je iets los. Alleen dan kan er sprake zijn van een wedergeboorte. Zo gaat dat in oude culturen, veelal met behulp van rituelen. Het is de sjamanistische weg.

Het afgelopen jaar heb ik afstand gedaan van voor mij belangrijke dingen. Te grote verantwoordelijkheid voor mijn gezin van herkomst. Ik heb het doorvoeld en heb het oude bewust achter me gelaten. Een mooie ritueel waarbij we de as van mijn ouders hebben uitgestrooid. Daar liet ik ook tegelijkertijd mijn te grote verantwoor-delijkheid los en heb ik een heel groot stuk vrijheid hervonden. Nu heb ik de smaak te pakken. Binnenkort ga ik het weer proberen. Weer aan de yoga. Dat wordt ongetwijfeld winst voor mijn gezondheid. Maar er gaat ook iets verloren. Ik verlies mijn comfortzone. Er zal wat minder tijd zijn voor vermaak, lezen en muziek, voor sociale contacten. Of om gewoon te luieren. Mijn dagritme wordt anders. Mijn agenda krijgt een nieuwe herhalende gebeurtenis ingepland. Oude dag-patronen moet ik loslaten. En dat ga ik doen door de dag te beginnen met het te overdenken en eens goed doorvoelen van mijn voornemen. Dit begin van de dag wordt mijn ritueel. Daarmee schep ik ruimte voor het nieuwe. Er kan een stukje nieuw 'ik' geboren worden. Zo zal ik ook het verlies van mijn oude grenzen gaan doorleven zodat ze plaats kunnen maken voor de nieuwe.

In het boek gaat het vooral over grotere veranderingen zoals volwassen worden, het huwelijk, de geboorte van je kind, scheidingen, verlies van dierbaren en het afscheid nemen van je werkende leven als je met pensioen gaat. Bij dat soort markante gebeurtenissen is het zeker de moeite waard om ze goed te doorleven. Maar ik merk dat het ook heel goed toepasbaar is op goede voornemens. Even stilstaan bij wat je verliest. Waar het je heeft gebracht. En dan loslaten met een mooi ritueel. Zo stap je schoon in het nieuwe. Zonder vlot, zonder dikke jas.

Door: Hans Mollee

Www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl

MOEITELOOS

Met een prachtige bos bloemen in de hand stond ze voor mijn deur. Om samen met me te vieren dat het haar heel goed gaat. Ze heeft een aanstelling gekregen als directeur. Waar ze zich over verwondert en waar ze het meest van geniet, is dat het zo moeiteloos gaat. “Wie heeft dit ooit gedacht? Ten eerste dat ik ooit deze functie zou krijgen en ten tweede dat ik er zo van geniet en me zo weinig druk maak om van alles en nog wat.” Ik moedig haar aan om nog meer te vertellen en om dit belangwekkende geluksmoment voluit te vieren. Ik zeg haar hoe belangrijk het ook voor mij is om deelgenoot te zijn van dit prachtig moment. Dat we in een cultuur leven waar we meer aandacht krijgen -of zelf meer aandacht nemen- voor datgene wat minder goed gaat. En dat het zo'n groot cadeau is als iemand speciaal naar me toe komt om dit met me te delen.

We staan stil bij wat moeiteloos betekent. Het is niet dat er geen problemen zijn en zij in een ideale organisatie terecht gekomen is. Er is werkdruk, genoeg projecten die goed en op tijd gedaan moeten worden. Genoeg moeilijke beslissingen die genomen moeten worden. Net als op alle andere werkplekken. Het moeiteloze blijkt het effect van een bewustzijnsproces waardoor ze in staat is om vanuit haar midden - haar essentie en haar bestuurskracht - te handelen. En dat is niet moeiteloos. Het is zelfs een kunst om bij een moeilijke uitdaging van het leven je bestuurskracht te behouden.

Lukt het je wel dan is het gevolg daarvan dat je midden in de storm van het leven toch in je comfortzone kan blijven. Er is een mooie uitdrukking voor deze staat van zijn (Sara Lee): “Nestel je in je bestaan en ontspan…” Als een vogel in haar nest of een vos in zijn hol. Je voelt geborgenheid in je eigen bestaan, waar in je kunt ontspannen en de wereld tegemoet kunt treden. Ook de moeilijke gesprekken.

“Mensen werken graag met me. Ik moest een klus klaren waarvoor ik anderen nodig had. Ik stuurde een mail en ik kreeg tien positieve reacties. Ik voel de ontspanning waardoor het lijkt alsof ik uit de lucht pluk welke vragen ik moet stellen, welke beslissingen ik moet nemen”. Maar het is natuurlijk niet uit de lucht plukken, want daarin zit het niet. Het zit in je eigen vastberadenheid, je eigen overzicht, daadkracht. Intuïtief en helder wetend. In contact met haar Zelf en daardoor met anderen die ze daar tegenkomt.

Hoe meer ze als directeur ontspant, hoe meer de organisatie zich ontspant. Zelfs de klanten merken het op.

Sinds deze ontmoeting vier dagen geleden glunder ik als ik aan deze ontmoeting denk.

Door: May Ing Tan

www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl

Te sterk willen

Hoe moeilijk is het toch om je eigen blinde vlekken te zien. Je hebt altijd volkomen gelijk in je eigen universum. Daarom is het fijn om vrienden te hebben die de moed hebben je te confronteren met wat je zelf niet kunt zien. Die je liefdevol uitlachen en zachtmoedig benoemen waar je zelf je eigen problemen veroorzaakt of in stand houdt.

In het werken met EssentieCoaching® lees ik een tekst over het 'willen'. Dat gaat onder meer over alles wat je van jezelf moet en dat wat je jezelf niet toestaat, wat als het ware niet mag van jezelf. Ik werk er graag mee in de coaching, dus dat onderdeel ken ik al goed. Maar ik lees ook iets nieuws. Over een 'te sterk willen' ontwikkelen. Dat je dat kunt herkennen "doordat mensen weerstand vertonen als je zegt wat je wilt". Oeps! Het gesprek met een collega over wat me dwarszit gonst nog na. Ik herken mezelf.

De feedback van mijn collega helpt me om te zien hoe mijn eigen wil een tikkeltje te sterk is geworden. Dat ik vanuit de kwetsbaarheid na het overlijden van mijn man een kracht heb kunnen ontwikkelen om te overleven, die enorm heeft geholpen in de dingen die ik wilde neerzetten. Maar dat dit ten koste is gegaan van oog en oor voor mijn behoeften. Dat ik wellicht onvoldoende ruimte heb genomen om ook de ander toe te laten. Mogelijk is het nu tijd om weer vertrouwen op te bouwen en los te laten dat ik het allemaal wil bepalen. Dat voelt kwetsbaar en ongemakkelijk, maar als ik het voelen toelaat wordt het weer stiller in mij. Dat geeft nieuwe kracht; geen te sterke wilskracht, maar een open innerlijke willen dat ruimte geeft aan mezelf en de ander. 

Door: Cornalien Stolker

www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl

Polariteiten

Polariteiten, ik vind het een heerlijk onderwerp om mee te werken, omdat het er allemaal zoveel lichter van wordt. Als we niet uitkijken leven we allemaal in een universum vol 'waarheden' over onszelf. Dat we daadkrachtig zijn, of lief. Dat we niet goed kunnen sporten of heel muzikaal zijn. Kwalificaties waarin je bent gaan geloven. Nu is er niet zoveel mis met veel van die kwalificaties, die geven kracht en zelfvertrouwen en het vermogen om dingen tot stand te brengen in de wereld. Maar ze zijn vaak wel eenzijdig en dat leidt ertoe dat het op enig moment gaat 'schuren'. Want je mag dan daadkrachtig zijn, het is in je werk soms ook nodig om in staat te zijn tot 'niet doen', tot luisteren, afwegen, verduren, om er maar een paar te noemen. En klopt het wel dat je niet goed kunt sporten of is dat ooit tegen je gezegd en ben je erin gaan geloven? Zoiets wordt al gauw een self-fulfilling prophesy. 

In het werken met polariteiten eigen je jezelf ook die andere kant weer toe. Zo komt er nieuw potentieel tot je beschikking waar je lang geen weet van had. Je beweegt van óf-óf naar én-én. Dat gaat soms gepaard met verdriet omdat je zo lang in een (te) krap jasje geleefd hebt. Maar als je daardoorheen gaat komt er ruimte, ruimte voor een vergeten deel van jezelf dat voortaan ook weer mag worden aangeboord.

Een polariteit in onszelf is die van de mannelijke kracht (bezien als de uitgaande beweging) en de vrouwelijke kracht (de ontvankelijke beweging) in onszelf. Door opvoeding, beeldvorming, cultuur en levenservaringen in onze jeugd heeft zich daarin bij ieder van alles vastgezet. En dat is zonde want we hebben beide krachten hard nodig in ons leven en werk. In de workshop Balans vinden in leven, werk en relatie bieden we je de gelegenheid om deze polariteit in jezelf te onderzoeken en daar een beweging in te maken. Het blijkt een prachtig thema, dat zich vaak heel anders in ons heeft gevormd dan we van te voren denken. We zijn complexe wezens, dat blijkt ook hier weer. Op zo'n dag laat zich iets zien waar je mee verder kunt; veelal een opening voor verder onderzoek en ontwikkeling. 

Door: Cornalien Stolker

www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl

De juiste spanning - door Lenne Gieles

Let it settle itself dear….

Charlotte Selver

Toen ik 25 jaar geleden dit werk begon was er een deelnemer in de cursus ‘Intuïtie, je eigen wijze’ die me vroeg: “Wat doen we hier eigenlijk, we zijn alleen maar diep aan het ontspannen”. Ik had toen nog niet de ervaring van nu dat het, net als bij een snaarinstrument, in essentie gaat om de juiste spanning. Als de snaar te slap is bungelt de snaar en komt er geen toon; te strak kan de snaar knappen, is de toon uit balans en te hoog. Later toen ik een Ierse harp leerde bespelen merkte ik dat - wilde ik kunnen beginnen - dagelijks alle snaren opnieuw gestemd moesten worden. Zo kun je ons systeem vergelijken met een klinkend instrument waarvan de snaren heel precies op elkaar zijn afgestemd: niet te strak en niet te los. De harp leerde me om mijn eigen systeem beter te gaan beluisteren en mijn ‘snaar’ precies gestemd te houden. Ik voelde dat als een belangrijke fase die me leerde precies op het scherp van de snede te leven: de juiste inspanning in ontspanning en openheid. Of, zoals Zen leert: Niet-doen terwijl je doet. Het woord ‘stemming’ drukt letterlijk uit dat ook je gevoelsleven nauw samenhangt met het ‘stemmen’ van jezelf: te strak ervaar je sterke concentratie van kracht die kan leiden tot hardheid en agressie. Te los komt er een veelheid aan indrukken bij je binnen en kan er depressie, te grote kwetsbaarheid, angst en een gevoel van machteloosheid ontstaan. Het juiste midden geeft direct een andere stemming. Je ervaart dan een lichtheid en zachte kracht waarbij je zowel helderheid als diepte ervaart. Een mannelijke deelnemer aan de training verwoordt het zo:

Ik besef dat ik meestal te slap ben, te afwachtend, afhankelijk ook. Ik geef daarmee het initiatief uit handen en ben niet scherp genoeg op mijn werk. Nu span ik mezelf letterlijk iets aan en dan voel ik me direct vitaler en beter in staat om leiding te geven  Ook in mijn relatie begin ik de irritaties van mijn vrouw te begrijpen. Ik neem nu ook in ons gezin mijn verantwoordelijkheid zodat zij haar ontvankelijke kant meer kan inzetten. Ik zie haar vrolijker en meer tevreden worden.

De juiste spankracht heeft dus - net als bij een snaar - wel degelijk nut: het brengt je steviger in de materie. Ieder mens heeft die weg af te leggen van in zijn lichaam komen en binnen die beperking ontdekken dat je meer bent dan deze vorm. In die zin zijn aangespannen spieren nuttig: ze helpen je om in de vormwereld binnen te gaan. Je voelt je er krachtig door. Als je bijvoorbeeld je grens duidelijk aangeeft geeft dat je energie en voel je je eigen energie als duidelijk, krachtig en recht. Onnodige en onbewuste spanningen echter kosten je energie en belemmeren contact in je relaties. Zodra je ontspant kun je de ‘flow’  weer voelen.

Ken Wilber noemt dit in de vorm komen: involutie, verdichting. Spanning verwijdert je van je oorsprong maar brengt je dieper in de vormwereld. Aanspannen van je systeem helpt dus ook bij het vormen van je persoonlijkheid of ‘ik’. Ontspanning brengt je weer dichter bij je oorsprong en helpt je te verruimen voorbij je persoonlijkheid wat Ken Wilber evolutie of verlichting noemt. In dit licht is het nodig om goed te kijken wat je nodig hebt: meer vorm, verdichting, stevigheid of juist meer openheid, ontspanning en overgave. Een te zwak ‘ík’ kan bij teveel ontspanning in de war raken; een te strak ‘ik’ is gewend geraakt aan de controle en kan zich niet in een keer openen.

Levenslicht is er altijd; het is uit zichzelf stralend en je hoeft er dus niets voor te ‘doen’. Je zou als mens dus eigenlijk nooit levenslust en energie te kort hoeven komen. Zelfonderzoek en meditatie helpen je om te zien waar je dit levenslicht tegenhoudt. Je kunt door bewust te voelen en te luisteren je automatische spanningen opsporen en loslaten. In het aandachtig waarnemen merk je waar je jezelf teveel samentrekt, waar je verkrampt bent geraakt. Bij iedere spanning die je opmerkt en loslaat, lost een onbewuste identificatie op: een vastleggen van wie je denkt te zijn. Je verzamelde namelijk allerlei zelfbeelden om iets te leren en om te overleven en vormde zo een vastomlijnd ego.

www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl

Rust vinden

Vorige week vertelde een deelnemer in een training hoe hij een cursus bergbeklimmen had gevolgd. Het was een korte cursus geweest, een dag of zeven. "Ik was zo gefocust, ik was totaal relaxed daarna", vertelde hij enthousiast terwijl hij prachtige foto's van een besneeuwde berghelling liet zien. In de pauze die volgde hoorde ik wel drie mensen aan hem vragen waar hij die cursus had gevolgd en of hij een linkje kon doorsturen. Relaxed in een week, dat wil iedereen wel.

Steeds vaker komt de vraag naar 'rust' voor in het lijstje leerdoelen dat deelnemers zich stellen voor de trainingen die ik geef. Zou ik ze een paar jaar geleden vriendelijk hebben gezegd dat dit een prima bijvangst is voor een training, maar niet een doel op zich, nu doe ik dat allang niet meer. Voor veel leidinggevenden is de rust kunnen bewaren in de hectiek van alledag een belangrijke voorwaarde om hun werk goed te doen. De enorme toeloop op Mindfulness cursussen, niet alleen door particulieren, maar juist ook door werknemers bevestigt die trend.

We doen wel eens een oefening in onze trainingen waarin we de deelnemers in een grote kring opstellen. Iedereen krijgt de opdracht om zo snel en gericht mogelijk naar de overkant te gaan. Dat levert vaak een hoop geharrewar op in het midden, maar iedereen is toch vrij snel -en gestrest, dat wel - aan de overkant. Vervolgens doen we dezelfde oefening. Nu echter vragen we iedereen om voordat ze gaan lopen de stilte op te zoeken in zichzelf. We hebben dan al diverse oefeningen gedaan om de stilte in jezelf te ervaren. De eerste paar keren waren we nog verbaasd over het resultaat, nu weten we het gewoon; mensen lopen deze tweede keer rustig naar de overkant, zonder stress en zonder geharrewar in het midden. Ze bereiken hun doel significant sneller dan de eerste keer. Elke keer opnieuw.

Zelf merk ik het ook. De hoeveelheid werk die ik nu verzet, had ik een paar jaar geleden niet aangekund. Natuurlijk ben ik regelmatig moe, maar ook het recupereren gaat veel sneller. Ik weet waar mijn energie-lekken zitten, wat me helpt om bij te tanken en meestal is binnen een dag de ergste vermoeidheid weer verdwenen. Daar heb ik geen dure vakanties of langdurige time-out voor nodig. Het is niet zozeer een trukendoosje die me helpt om dit te bereiken. Ik kan hier dan ook niet een heel mooi lijstje van "wat te doen bij.." produceren. Het is vooral het bewustzijn van mijn eigen gedachten dat me geholpen heeft om hier te komen. In de Opleiding EssentieCoaching heb ik geleerd om dat bewustzijn te vergroten. Het gaat daarin niet meer zozeer om "momenten van stilte" te creëren, door bijvoorbeeld meditatie, hoewel ook dat zeker behulpzaam is. Maar veeleer gaat het om stil in jezelf te blijven, ook als er drukte is. En om weer snel terug te keren naar de rust als je het even kwijtraakt. 

Het is als muziek die zowel een stille grondtoon en een melodie in zich draagt. Het is een mooie metafoor om het allebei na te streven. Gewoon je werk doen in de drukte en hectiek van alledag en tegelijkertijd een grondtoon van stilte in jezelf bewaren. Zonder grondtoon is de muziek schril en zenuwachtig. Zonder muziek is de grondtoon saai en irritant. Maar samen vormen ze een prachtig muziekstuk.

 http://www.essentiecoachinginbedrijf.nl/leergang-leiderschap-info/

www.essentiecoaching.nl
www.essentiecoachinginbedrijf.nl