Het
bijzondere met zoiets als balans is dat je het er nooit over hoeft te hebben
als je in balans bent. Dus dat je tegenwoordig overal en nergens het woord
balans tegenkomt, geeft te denken. Wellicht is de balans op een heleboel
terreinen ver te zoeken.
Er is altijd
iets met tweezijdigheid als het over balans gaat. Balans tussen geven en nemen,
balans tussen werk en privé, tussen inspanning en ontspanning. Zodra je teveel
vast gaat zitten in één van die polen ontstaat er disbalans. Ik merkte dat het
afgelopen najaar toen ik zoveel klussen tegelijk deed dat de balans tussen
inspanning en ontspanning zoek raakte. Voortdurend licht geagiteerd, een
wijntje nodig om te ontspannen (in elk geval is dat wat ik dan ga denken), slecht
slapen, kinderen die klaagden dat ik niet luister, afspraken vergeten en op een
gegeven moment was de lol er gewoon af. Voor het eerst in mijn leven had ik
geen zin meer om te gaan werken. En dan ben je er niet met een dagje sauna.
Of het nou de
inspanning is of de ontspanning, zodra je vastzit in één van die polen,
stagneert er iets. Energie ontstaat in de beweging tussen plus en min, in de wisselwerking tussen die twee. Zolang geven en nemen, binnen en buiten,
inspanning en ontspanning elkaar steeds maar afwisselen is er balans. Dáár
ontstaat beweging, vernieuwing, verandering. In onze workshop balans zoomen we persoonlijk in op een aantal polariteiten zodat deelnemers voor
zichzelf kunnen ervaren wat er is doorgeschoten en wat er mist. In
tegenstelling tot wat we soms denken hoeft er uiteindelijk meestal niet eens zoveel
te veranderen. Vaak mag er van het één iets minder en van het andere iets bij;
van óf / óf naar én / én. Het gaat er eigenlijk steeds om dat je beide polen
kunt toelaten in je leven, voorbij het oordeel of het taboe. Dan helpt het al
als je jezelf een moment in het midden kunt ervaren, van waaruit je beide polen kunt waarnemen. Dat zet ze meteen in een ander perspectief.
Alleen de weg
naar herstel van het evenwicht vraagt nog wel eens om meer. Wat extra’s aan de
andere kant voordat je weer in het midden kunt gaan bewegen. Voor mijzelf was
een paar rustige weken én een flinke griep uiteindelijk nodig om weer in
evenwicht te komen. Nu kan ik weer genieten van allebei; flink aan de bak, maar
óók naar buiten en een boek lezen. Wat het me opgeleverd heeft is het besef dat
ik er steeds voor moet waken dat er afwisseling is. Niet alleen in inspanning
en ontspanning, maar in alle gebieden van mijn leven. Dán is er balans.
Door: Cornalien Stolker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten